1

Ανάμεσα στις πέτρες φύτρωσε το λουλούδι.

Ανάμεσα από τις πέτρες ακούστηκε του θηρίου η ωρυγή.

Είχε μέσα του το σκοτάδι μαρμαρώσει, κι έψαχνε στο φως να βγει!

♦

Κανείς δεν τόλμησε να πει για την τραγωδία στο λιβάδι,

όσοι δεν μεθύσαν στην γιορτή, έξω απ' τα τείχη έχουν πεθάνει.

Νεκρά κορμιά, νεκρά σπαθιά,

ζώα κομματιασμένα.

Βρώμικα νεκρο-έντομα,

μυζούσαν πεινασμένα.

♦

Ο βασιλιάς είναι στο θρόνο του,

στο παιχνίδι του θανάτου.

Όλα μάχονται μόνα τους,

μέσα στα όνειρά του.

Γυάλινο θρόνο από σιωπή

φτιαγμένο να τρομάζει.

Σπαθί φτιαγμένο από χαρτιά,

μονάχα για να σφάζει.

♦

Έξω οι μαχητές γλεντούν.

Μες στο λυκόφως σιγοτραγουδούν.

Μπροστά απ' την φωτιά δειπνούν,

πάντοτε έτοιμοι την πανοπλία να φορέσουν.

Κάποτε δεν έχουν τι να πουν,

κάποτε φοβούνται να πεθάνουν.

Ξέρουν πως δεν τους αγαπούν.

Ξέρουν πως δίχως αυτούς δεν κάνουν.

Ξέρουν πως όταν μέσα τους πονούν,

ούτε και ν' ανασάνουν.

Και την ανάσα τους αν πουν,

το χρόνο τους θα χάνουν.

Ξέρουν γι' αυτό και δεν μιλούν,

γι' αυτό μόνο γιορτάζουν.

Τα λόγια τον πόνο δεν χωρούν,

τα γέλια δεν θα φτάσουν.

Τα λάφυρα είναι πολλά

και όλα αφημένα,

στης μάχης τον χωμάτινο κορφιά

κρύα και ματωμένα.

Τι να τα κάνουν τα λεφτά;

Αύριο ίσως πεθάνουν.

Αυτά που θέλουν με λεφτά

ποτέ τους δεν θα κάνουν.

Μετά από τόσες μάχες τώρα πια,

για ένα μονάχα ζούνε:

ή να κοιμηθούν παντοτινά

ή δόξα να γευτούνε.