Ματαιότητα

 Έχω συνηθίσει αυτούς τους ήχους,

κι έτσι μπορώ μόνος μου να χαλαρώνω δίχως φίλους.

Και συλλογίζομαι τα βράδια τους ερωτύλους,

που τόσο άδικα για την αγάπη τους τείνουν να ξωκύλουν.


Κι η τέχνη μπορεί μόνο να συγκινήσει,

δεν έπλασε ποτέ της κάτι αληθινό.

Κι όσους έκανε να πουν πως έχουνε δακρύσει,

θα απέφευγαν τον πόλεμο για κάθε άλλο σκοπό.


Την κρατάμε λοιπόν, μούσα μας ερωμένη μας, αιτία,

να βυθιζόμαστε στο έρεβος, την ρομαντική μελαγχολία.

Όταν μας θάψουν για να πουν το έργο μας ως μνεία,

τις ώρες μας πως χάσαμε βυθισμένοι σε πνευματική αγωνία.


Ανέραστοι κι ανέτοιμοι να μην κλείνουμε μάτι,

να πείσουμε τους γύρω μας πως ζουν σε μιαν απάτη.

Ανώφελοι, αγέρωχοι να σκύβουμε την πλάτη,

κάθε φορά που θέλαμε μα δεν είπαμε κάτι.

Δημιουργήστε δωρεάν ιστοσελίδα! Αυτή η ιστοσελίδα δημιουργήθηκε με τη Webnode. Δημιουργήστε τη δική σας δωρεάν σήμερα! Ξεκινήστε