Δεξιάζουσα Μορφή Κατάθλιψης

Πόσο θα 'θελα να γίνω πολιτικός!

Αλλά πρώτα δικηγόρος ή γιατρός.

Να με χαιρετάει χαμογελώντας ο λαός,

να λένε όλοι: " Να ένας καθώς πρέπει κύριος!"

Ή τουλάχιστον άνθρωπος κανονικός,

που κάθε Σάββατο γυρνά καλοντυμένος,

με παρέες και γυναίκες ευλογημένος.

Πόσο θα 'θελα κάθε βδομάδα,

να περιμένω σα το σκυλί την Κυριακή!

Να κοιμάμαι όλο το πρωί,

κι ύστερα μακάριο βόδι στη λιακάδα.

Να συζητάω μόνο διασκεδαστικά.

Τα σοβαρά να τα αφήνουμε για μια άλλη φορά.

"Κοιτάξτε το κορμί της σερβιτόρας που περνά!"

Κάθε τι σαχλό να ξεστομώ, που το μυαλό γεννά.

Άνθρωπος κανονικός, ήσυχος, σχεδόν νεκρός.

Που κάνει όσα κι οι άλλοι, χωρίς φως.

Όχτω ώρες να περιμένω πότε ή πως,

θα καταφέρω να φανώ λιγότερο κακός!

Στην ηλικία μου, άλλα κάνουν τα παιδιά.

Πηγαίνουν στα κέντρα, διασκεδάζουν συχνά!

Δεν έχουν χρόνο για βιβλία ή καλλιτεχνικά.

Στη ζωή μόνο η καλοπέραση μετρά!