Μηχανική μητρών

Κοιτώντας σε στο πρόσωπο

είχα τον ήλιο πίσω μου σκοτάδι.

Μ' εγκλώβιζες στα μάτια σου,

με κάθε λέξη, χάδι.

Στα πορφυρά ρέοντα χείλη σου,

που έψαχναν σημάδι,

εκλιπαρούσα να πάρουνε,

από μέσα μου το βράδυ.

Σε πλησίαζα ως θαύμα Του,

κι ας λες πως δεν υπάρχει.

Έπινες τη θλίψη μου,

όπως τα κύματα οι βράχοι.

Μεταξύ της και του παραδείσου,

ψάχνω ένα συναίσθημα που δε θα βρω,

κι όσο τα όριά σου προσπαθώ να ξεπεράσω,

ανακαλύπτω όλο πιο γρήγορα, ποιος είμ' εγώ.

Δημιουργήστε δωρεάν ιστοσελίδα! Αυτή η ιστοσελίδα δημιουργήθηκε με τη Webnode. Δημιουργήστε τη δική σας δωρεάν σήμερα! Ξεκινήστε