Τρόπος ζωής- Μόδα

- Και τι σε πειράζει περισσότερο, δηλαδή, γιατί δυσκολεύομαι να καταλάβω. Ο τρόπος ζωής των νέων ή η επικριτική στάση των παλιών;

- Και τα δύο! Με όλους τα 'χω! Και δεν τα έχω μαζί τους επειδή είναι αυτοί που είναι. Ο άνθρωπος φτιάχνει τον εαυτό του και δεν είμαι εγώ αυτός που θα κρίνει τις επιλογές που κάνει ο καθένας. Μα είναι εκνευριστικό να παραπονιέσαι για κάτι που μόνος σου δημιούργησες. Έχετε παρατηρήσει τα γεγονότα, έτσι δεν είναι; Έχετε παιδιά;

-Ναι, έχω.

-Υπέροχα! Μιλήστε μου λοιπόν, πια είναι τα πρότυπά τους; Νιώθετε καλά με αυτά που επιβάλλονται ως πρότυπα ή για να μην είμαστε προκατειλημμένοι, προκύπτουν ως πρότυπα.

- Όχι, δε θα το έλεγα. Ομολογουμένως, φροντίζω να ελέγχω τι βλέπουν στα κινητά τους και στην τηλεόραση. Είναι ανήλικα ακόμη, οφείλω ως μητέρα να το κάνω αυτό.

- Ασφαλώς, και το κατανοώ απόλυτα. Θα έλεγα μάλιστα, πως επιβάλλεται. Μα έχετε παρατηρήσει ποτέ, τι λένε αυτά τα πρόσωπα; Ποιος είναι ο σκοπός τους; Το χρήμα! Το υπέρτατο και μοναδικό αγαθό, που στα χαρίζει όλα. Ο πλούτος στις μέρες έχει γίνει αρετή. Υποσυνείδητα πλέον όταν σκεφτόμαστε ένα πλούσιο άνθρωπο, τον σκεφτόμαστε ως ευγενικό, μορφωμένο, σαν να πηγαίνει ο πλούτος πακέτο με όλα αυτά. Και βέβαια δεν χρειάζεται να αντιπαραβάλω εδώ το τι αντίκτυπο έχει ο επιθετικός προσδιορισμός "φτωχός".

Κι αφού φτάσαμε εκεί, τα νέα παιδιά πήγαν ένα βήμα παραπέρα και λένε : " Αφού τα λεφτά είναι ο Θεός κι αφού ο σκοπός αγιάζει τα μέσα, δεν έχει σημασία πως αποκτάς τα χρήματα που έχεις. Το μόνο που έχει σημασία είναι να βγάζεις λεφτά. Τόσα λεφτά που να μην σκέφτεσαι που ξοδεύεις" . Πάλι και πάλι! Με κάθε τρόπο να φροντίζεις να δείχνεις αυτά τα πλούτη. Πρέπει όλοι να μάθουν ότι είσαι καλύτερος, αφού στην τελική, δεν έγινες αυτό που έγινες για τον εαυτό σου. Απλώς ενσαρκώνεις τις ιδέες των άλλων για το τι είναι ευτυχία. Πιο ξεκάθαρα, αγοράζεις μια προσωπικότητα μέσα από τις πολλές που πωλούνται. Πίστεψες ότι ο πλούτος είναι η πηγή της ευτυχίας, διότι έτσι μεγάλωσες, με αυτές τις εικόνες, με αυτές τις αξίες, με αυτά τα διδάγματα. Για τους άλλους το έκανες καημένε, και τώρα θα πρέπει για πάντα να συνεχίσεις να το κάνεις, γιατί είναι χειρότερο να πέφτεις στα μάτια κάποιου, από το να πέρναγες εξαρχής απαρατήρητος. Κι αυτή είναι τώρα η ζωή! Κατά βάση να ζεις όπως περιμένουν οι άλλοι να σε δουν.

Σκληρή κριτική από τις μεγαλύτερες ηλικίες: " Αυτή η νεολαία όλη μέρα το μυαλό της στις βόλτες το έχει!". Οι ίδιοι άνθρωποι που μεγάλωναν τα παιδιά τους με επιφανειακές αξίες, τους έλεγαν πόσο μίζερο είναι να δουλεύεις και πως στόχος στη ζωή πρέπει να είναι η τεμπελιά, η αποφυγή του μόχθου, το βόλεμα. Που μάθαιναν στα παιδιά τους να μην λένε ψέματα, ώστε όταν μεγαλώσουν να μπορούν να αποφεύγουν την αλήθεια, για να τους εξηγήσουν ότι καμιά φορά, δεν είναι και τόσο κακό να λέμε ψέματα! Γονείς που ήθελαν να διδάξουν στα παιδιά τους την αγάπη για το έργο και την ικανοποίηση της εργασίας, αλλά κάθε φορά που γύριζαν σπίτι, ήταν γεμάτοι νεύρα, σκοτούρες, κούραση. Δεν είχαν όρεξη να μιλήσουν, δεν είχαν χρόνο για να ακούσουν. Ήθελαν μόνο ησυχία, να τους αφήσουν στην ησυχία τους ως την επόμενη. Γιατί δεν κατάφεραν να εργαστούν σε αυτό που αγαπούσαν, γιατί το πιθανότερο είναι να μην αγάπησαν ποτέ κανένα αντικείμενο. Και κάθε σταγόνα δημιουργικότητας που είχαν, την σκούπισαν ως ιδρώτα από το μέτωπό τους, γιατί ήταν πιο σημαντικό να έχουν χρήματα, από το να κάνουν αυτό που αγαπάνε, έστω και στον ελεύθερο χρόνο τους, όχι για χρήματα, όσο δίνονταν μόνο.

Αυτοί οι ίδιοι άνθρωποι τώρα απορούν πως η κοινωνία καταρρέει, πως χάθηκαν οι αξίες, ενώ μεγάλωναν τα παιδιά τους να τιμάνε τους ήρωες, αλλά όχι και να γίνουν ήρωες. Η αυτοθυσία είναι για τους χαζούς. Άσε τους άλλους να πεθαίνουν κι εμείς θα χτίσουμε πάνω στα πτώματά τους. Μια φορά το χρόνο θα τους τιμάμε με στεφάνια και θα λέμε ιστορίες για τα κατορθώματά τους.

Πφ..μικροί κι αδύναμοι άνθρωποι, βγάζουν μόνοι τους τα μάτια τους και πνίγονται στις ίδιες τους τις ιδέες που ούτε να υποστηρίξουν μπορούν, ούτε να δουν τι αντίκτυπο θα έχουν στο άμεσα μέλλον τουλάχιστον. Αλλά ποιον απασχολούν οι ιδέες όταν έχουμε λεφτά, όταν έχουμε τόσα αγαθά να αγοράσουμε, όταν πρέπει να πέσουμε με τα μούτρα στη δουλειά!