Σκιές

Οι ζωές των ανθρώπων που δεν θα δεις ξανά.

Παιρνούν κάθε βράδυ απ' τα μάτια μου μπροστά

και μου λένε για όσα θα γίνονταν αν...

Και εγώ τις ακούω, μα σπάνια μιλώ,

πλάι τους τόσο μικρός, τι να πώ, τι να πω;

Μήπως ζω για να ξέρω ιστορίες σορό;

Ως κι αυτές με λυπούνται που με βλέπουν βουβό.

Αλλά εγώ πάντα ακούω και τους χαμογελώ,

για την αλήθεια που βρίσκω στο δικό τους σκοπό.