Ασχέτως

Όλα εκείνα τα πρωινά...

Σαν ανάμνηση ο ίδιος ήλιος που ζέσταινε

κι έδιωχνε τη μοναξιά.

Ασχέτως καιρού, ασχέτως αν κοιμηθήκαμε καλά.

Εκτίμηση χρόνου, υποτίμηση χαράς.

Αποτίμηση ζωής, με σημείο αναφοράς,

πως να πονάς λιγότερο, πως εύκολα να ξυπνάς,

πως να βολεύεσαι, πως βολικά να αγαπάς,

πότε βολεύει να θυμάσαι και πότε να ξεχνάς.

Τι αστείο να με φωτίζει μια σκιά;

Ασχέτως φωτός ή λέξεων για 'μας.

Η σκιά από το χαμόγελό σου που φώτιζε κρυφά,

κάθε νυσταγμένο βλέμμα σου,

καθώς νυσταγμένη ελευθέρωνες τα σκεπάσματα,

και στο μπαλκόνι εισέπνεες τη πρωινή δροσιά,

με τα χέρια τεντωμένα,

στη προτροπή μιας αγκαλιάς.

Τι αστείο να με φωτίζει μια σκιά!

Τι αστείο να μη μιλάμε τώρα πια!