Το τραπέζι

Στο τραπέζι καθισμένοι,
τρεις άντρες, δύο αδερφοί,
καθένας τους κάτι ζητάει,
κανείς δε ξέρει να το πει.

Στο τραπέζι γύρω καθισμένοι
τρεις άντρες, μία συντροφιά.
Καθένας κάτι περιμένει,
όμως κανείς δε το ζητά.

Και μένουν πάντα σα το βράδυ,
μόνοι, μα με μια γλυκιά χροιά,
η μελαγχολία τους ενώνει,
κι ο θάνατος τους φέρνει πιο κοντά.

Γεμίζουν, αδειάζουν τα ποτήρια
"Αλήθεια, λέτε να πονά;"
" Ο τελευταίος πάντως που 'δα
έφυγε χαμογελαστά".

Το βράδυ κάποτε τελειώνει,
τους βρίσκει όλους χωριστά.
Το τραπέζι τους προσμένει
κι ο θάνατος χαμογελά.