Γκροτέσκο

Τώρα, υπάκουοι θα επιστρέψουμε στις δουλειές μας πάλι,

με χαρά.

Θα έχουμε να πούμε ιστορίες,

από ανεμοδαρμένα νησάκια, Μεσογειακά.

Από παππούδες που δεν γνωρίζουνε τους νέους,

από ξενύχτια μεθυσμένοι σε ένα κύκλο,

να κοιτάμε στην παραλία τη φωτιά.

Κι όλα θα μοιάζουνε αθώα,

όπως θα θέλαμε να τα είχαμε βρει.

Σα βασιλιάδες από του θρόνου τη σοφία,

θα τα περιγράφουμε όπως τα έχουμε ονειρευτεί.

Το κλάμα του σκύλου θα προσκαλεί τον ήλιο.

Θα έχει γίνει η φωνή μας πια πνοή.

Κανένας δεν θα φταίει και όλοι θα 'χουν δίκιο.

Αλλά το σκέπασμα το πρωί θα 'ναι βαρύ.