Επέκεινα

Το καλύτερο πράγμα του κόσμου,

να κρατάς ένα αγαπημένο χέρι.

Αυτή η μοναξιά νιώθω τρυπάει,

σα παγωμένο κι άσπλαχνο μαχαίρι.

Τόσο αχόρταγα ρουφάω τον καπνό,

σαν να ήταν κομμάτι που μου λείπει.

Όλα αλλάζουν διαρκώς,

και μένει απαράλλαχτη η λύπη.

Ήρθε σχεδόν λυτρωτικό,

τ' απροσδόκητο αυτό τέλος.

Ψυχρό μα τόσο θελκτικό,

όπως έρχεται κι ο έρως.

Τώρα από μια γωνιά μετρώ,

πόσο θα έχει φταίξει,

αν κοίταζα μόνο το εγώ,

όσο έψαχνε μια λέξη.

Δημιουργήστε δωρεάν ιστοσελίδα! Αυτή η ιστοσελίδα δημιουργήθηκε με τη Webnode. Δημιουργήστε τη δική σας δωρεάν σήμερα! Ξεκινήστε