Παρατηρήσεις για την πραγματικότητα

Τα χρυσά μαλλιά αίγλης στεφάνι,

στιγμές χαράς που εκ του ασφαλούς κρίνω ως πλάνη.

Κάθε παράσταση ίδια και δεν μου φτάνει.

Η μεγαλύτερη επιτυχία το ίδιο ποθητή, όπως το να κοιτάζω το ταβάνι.

Όλοι ζητούνε διαρκώς να κρίνουν όσα έχεις κάνει.

Συζήτηση ολιγόλεπτη για αυτόν που 'χει πεθάνει,

όσο από το όπλο του, καπνό ακόμα βγάζει η κάννη.

Κι ας προτιμούσαν και αυτοί να κοιτάζουν το ταβάνι.

Ανάμεσα στο τέλος και το άπειρο, δεν υπάρχει αναλογία.

Το μηδέν με το ατελείωτο δεν μπορεί να διαιρεθεί,

οπότε για το έπειτα κι αν υπάρχει αθανασία,

καθένας όπου θέλει ας σταθεί.

Κάτι πιο σοβαρό δεν θα 'βρισκε να πει η εκκλησία,

πέρα από μια συζήτηση για πίστη στο Θεό.

Ένας μαθηματικός τύπος που δεν έχει σημασία,

αμφισβητεί ό,τι για κάποιους φαντάζει υπαρκτό.

Τώρα για τα υπόλοιπα, έγκειται στην ουσία,

όσα για 'σένα έχουν αξία μέσα στο κβαντικό χαμό,

κι αν βρεις την ευτυχία σου, την τέλεια αναλογία,

μην βολευτείς μόνο σ' αυτό!