Γραικοί

 Μας ανέθρεψαν να σκεφτόμαστε τα πιο ψηλά.

Πως θα γράφουμε στίχους στις πλάτες των παππούδων μας,

όσο από το μπαλκόνι μας θα πλημμύριζε το Αιγαίο.

Ρωμαλέο, πελώριο, μοιραίο.

Αναπαυτήκαμε οκνηροί,

αφού για εμάς η ζωή είχε στηθεί,

γραμμένη σε πέτρινη πλάκα,

βαθιά είχε χαραχθεί,

κι είχε επιζήσει από κάθε εποχή,

κάθε επιβαλόμενη καταστροφή.