Φανταστική Ψευδολογία

Βγήκα να κάτσω στο μπαλκόνι,

άναψα τα φώτα τα μικρά,

κάλεσα για συντροφιά την νοσταλγία,

και συζητήσαμε πολλά.

Μου είπε να μην σκέφτομαι το πίσω,

και να ορίζω το παρόν.

Με είδε αμίλητο να στέκομαι για λίγο,

και ξέρει πόσο προσπαθώ.

Θέλησε να φύγει,

χωρίς να τελειώσει το ποτό.

Κουράστηκε πλέον να θίγει,

θέματα που μου κάνουνε κακό.

Και τώρα που τα είπαμ' όλα,

αφού βρήκαμε που τελειώνει το κενό,

μ' άφησε μόνο στο μπαλκόνι,

να σβήσω τα φώτα,

και να πάω να κοιμηθώ.

Μια γλυκιά μελαγχολία,

μου 'χει καρφωθεί στα στήθη,

σαν να μην έχουμε ακόμα,

παταγωδώς πια αποτύχει.

Δημιουργήστε δωρεάν ιστοσελίδα! Αυτή η ιστοσελίδα δημιουργήθηκε με τη Webnode. Δημιουργήστε τη δική σας δωρεάν σήμερα! Ξεκινήστε