Για το καλό σου

Ούτε απόψε θα κλείσω μάτι,

αν δεν διώξω αυτή τη θλίψη,

αυτή τη θλίψη που μ' ορίζει,

σα να βγήκαμε μαζί.

Σα να είμαστε το ίδιο,

εγώ το μαύρο αυτή το γκρίζο

κι όσο το μέσα μου δανείζω,

λέω πως έχω εαυτό.

Αυτοί μου λεν τ' αντίθετό τους,

κάπως τους βγαίνει σε καλό τους,

κοιτάνε μόνο το δικό τους,

και δε το βρίσκουνε κακό.

Εγώ αυτό το λέω συμφέρον

και παρόλο που δεν ξέρω,

λέω να μη τ' ακολουθώ.

Το καλό που ψάχνει κάτι,

μου φαίνεται θαμπό διαμάντι.

Κάπως συμφεροντολογικό!