Τα βραβεία

- Όχι. Πρέπει να παραδεχτώ πως ακόμα δεν έχω καταλάβει τι θέλετε ακριβώς να πείτε.

- Μα είναι απλό! Πιστεύω ότι οι τέχνες παρακμάζουν επειδή υπάρχουν βραβεία. Γιατί χρειάζεται να το αναλύσω; Πλέον οι καλλιτέχνες κοιτάνε τη δόξα που θα έχουν εάν είναι καλοί, κοιτάνε τα χρήματα, τα βραβεία, τις τιμές, την ανγνώριση του κοινού. Δεν τους νοιάζει η αναγνώριση του έργου τους, παρά το να γίνουν οι ίδιοι γνωστοί. Εάν δεν υπήρχαν όλα αυτά, αν, ας πούμε, έπαιρνες από την δουλεια σου ίσα-ίσα όσα χρειαζόσουν για να ζήσεις, ένα κανονικό μισθό, πόσοι επαγγελματίες τραγουδιστές θα υπήρχαν; Και ασφαλώς δεν είναι μόνο αυτοί.

- Σας ταράζει το γεγονός ότι οι καλλιτέχνες δεν δίνονται ολοκληρωτικά στο έργο τους;

- Μα δεν είναι μόνο αυτό. Χρησιμοποιούν ότι μέσο έχουν - αν καταλαβαίνεις τι εννοώ- ώστε να καταφέρουν να ανέβουν στη κλίμακα. Με εξοργίζει, δε με ταράσει μόνο. Φαίνεται ξεκάθαρα ότι έχει στηθεί ένα εμπόριο επάνω στις τέχνες. Δεν έχει σημασία τι είναι καλό, αλλά τι πουλάει. Το θέατρο δεν είναι αυτό της αρχαίας Αθήνας, αλλά μια επιχείρηση που κόβει εισητήρια και πληρώνει φόρους στο κράτος, άρα πρέπει να έχει και έσοδα. Αυτός καταλήγει να είναι ο σκοπός της. Το ίδιο ισχύει και για τους παραγωγούς που ανεβάζουν την παράσταση. Θέλουν κι αυτοί έσοδα από τις εισπράξεις. Έτσι, αντί να ψάξουν να βρουν μια καλή θεατρική παράσταση, διαλέγουν ένα δόλωμα, το ντύνουν με ένα κάρο βραβεία, κι έπειτα το περιφέρουν σαν την αρκούδα με το χαλκά στη μύτη από πλατεία σε πλατεία. Τα βραβεία αφαιρούν το δικαίωμα του κοινού να έχει δική του άποψη. Και στο τέλος, δεν έχει σημασία η γνώμη των πολλών! Το έργο ενός καλλιτέχνη αγγίζει τον καθένα διαφορετικά. Δε χρειάζεται ένα βραβείο για να μου πει κάποιος πως είναι καλός ηθοποιός. Αν πράγματι είναι καλός κι αν εγώ έχω την ικανότητα να εκτιμήσω κάτι το καλό, τα υπόλοιπα είναι φαμφάρες! Κι από την άλλη, ο ίδιος ο καλλιτέχνης δε μπορεί να επιθυμεί τίποτα παραπάνω από την αναγνώριση του έργου του. Σήμερα, όταν κάποιος δει έναν καλλιτέχνη λέει: 'Τον ξέρεις αυτόν; Έχει πάρει το τάδε βραβείο'. Δεν θα έπρεπε να λέει; " Τον ξέρεις αυτόν; Με είχε κάνει να δακρύσω σε εκείνη την παράσταση..."