Αριθμός Ντανμπαρ

 Αχ, αυτή η παρέα σου, δε με συμπάθησε ποτέ!

Κι όμως, εγώ χαρούμενος βάδιζα στις ψιχάλες,

και πάντα με χαμόγελο ερχόμουν ως την πόρτα.

Μου άνοιγες, γλυκοστάλαχτη, λουσμένη απ' τα φώτα!

Ίσως με πήραν για βαρύ,
κι όχι τόσο κεφάτο.
Συχνά δεν έβγαζα μιλιά,
κι είχα τα μάτια κάτω.

Δεν ήταν πως δεν μ' άρεσε,
μα, μήτε με συγκινούσε,
πως να φανώ πιο άξιος,
από 'κείνον που μιλούσε.

Θαρρείς δεν είχα τι να πω;
Και που θα οδηγούσε;
Αυτός που λόγια είπε βαριά,
ενέργειες δεν κινούσε!