Εν ώρα εργασίας

 Σε ψάχνω μέσα στον άδειο θάλαμο, καρδιά μου.
Λουσμένος απ' το φως,
όπως, τα παιδικά όνειρά μου.

Το ίδιο με την μακάρια ησυχία,
όταν το μέλλον είναι κοντά μου,
ή όταν συντονίζομαι με όσα ήθελα να 'μουν.

Αυτά τα χαρούμενα κύματα,
που μαστίγωναν τους τοίχους,
πλαισίωναν ανάγλυφα στο μήκος κάθε ύψους.

Έλαμπαν τα μάτια σου μ' εκείνη την φωτιά,
κι αξίωναν τον Προμηθέα,
που θυσιάστηκε ξανά!