Ονομαστική Εορτή

Έπεσα πάνω σου μ' αυτή τη δίψα,

αυτή που κράταγα σα φυλαχτό,

για χρόνια τώρα.

Κι έτσι το στόμα μου στιφό,

ευωδιάζει μύρα,

για να χαλώ την γεύση του,

μ' ασκοπες λέξεις, φύρα!

Θυμάμαι το μπαλκόνι μας στη νύχτα,

αντίκρυ στην καταιγίδα, στο χαμό.

Ακούγαμε την βροντή από το σύννεφο,

και τίποτα άλλο να μη πω.

Με γέμιζε τόσο το σκότος του,

πλήθοι τα άστρα που είχαν κρυφτεί.

Οι ιαχές από την μανία που έρχεται

κι όσα θα κάνουμε μαζί.

Κρύωνες, πήγες στη σόμπα μας,

σε ακολούθησα σαν υπνωτισμένος.

Άφησα ένα κομμάτι στο μπαλκόνι αυτό.

Αν το βρω ξανά εκεί, δεν ήμουν μαγεμένος.