Αποχρωματισμός


Έχω την ώρα να χαλάσω
μαζί τα μάτια μου στο φως,
κι όλο κλαίω και κατασκευάζω,
στίχους, νοήματα ο τρελός.

Γυρνάς μ' αυτή την ακαμψία,
την παγωμένη στάση στο λαιμό.
Μήτε κοιτάς, μήτε ρωτάς,
που πάμε ή πόσο έχουμε καιρό.

Η παγωμένη γλύκα σου στα χείλη.
Η απόγνωση, λες, πάνω στο σταυρό.
Η σκέψη αφιερώνεται να μείνει.
Μακάρι να το φορτωνόμουν όλο εγώ.

Να τ' αφαιρέσω απ' την ματιά σου,
που τραβιέται, φεύγει μακριά.
Και πλέον δεν την νοιάζει διόλου.
Αποχρωματίζεται μοναχικά.

Ποια σκέψη να σε μετανιώσει;
πως να σε κάνω να σκεφτείς,
πως τίποτα η ζωή δεν έχει δώσει,
κι όλα θα πρέπει να τα βρεις;

Δημιουργήστε δωρεάν ιστοσελίδα! Αυτή η ιστοσελίδα δημιουργήθηκε με τη Webnode. Δημιουργήστε τη δική σας δωρεάν σήμερα! Ξεκινήστε