Ατελείωτο Παρόν
Ζεις
μέσα μου ακόμη,
κι έχουμε ξεκινήσει
μια συζήτηση,
που μένει ανοιχτή,
μέχρι
να χαθούμε εντελώς,
ή μέχρι να
ξαναείμαστε μαζί.
Παραμένει
το ερώτημα:
" Και τι θα είχε γίνει;"
αν
ξέραμε ότι πιο πολύ,
πονάει αυτός π'
αφήνει.
Και σε
ποιον έχει απαντηθεί;
Σε ποιον έχει
απομείνει;
Κανείς δε θα παραδεχτεί,
σα
πόρτα π' όλο κλείνει.
"Δε
χάσαμε την ώρα μας,
μόνο δεν είχα
χρόνο."
Τώρα στ' ατέλειωτο
παρόν,
φοβάμαι και κρυώνω.