Αποχωρισμός

Τα μάτια σου άλλαξαν στέκι,
αναρωτιέσαι αν κοιτάνε
εκεί που πρέπει.
Κι έτσι οι μέρες χαθήκαν
σαν να μην είχαν έρθει.

Η μουσική που έκλαψε
σα θάλασσα στ' αυτιά μας,
μάτια βρεγμένα, άσπιλα
πίναν τα όνειρά μας.

Με ένα δρόμο ανοιχτό,
απόσταση γεμάτο,
έμειν' ο ήλιος σα θεριό,
να καίει στο γαλάζιο.

(δύο λουλούδια γέμιζαν,
σκόνη μόνο το βάζο)

Παιδιά παντού ονειρεύονταν,
άνθη να 'χαν θερίσει,
μα όσα σπείραν κάηκαν,
δίπλα από τη βρύση.

Επάνω στο πλακόστρωτο,
που κύλησες σα μέρα,
πέρασα και φίλησα,
κάθε πνοή του αέρα.