Απόγευμα

                                           ...άλλη μια μέρα θα σου πω πως έκανα ό,τι ήθελα.

Ανάθεμα, να ήξερα αν βγάζει πουθενά...


Κάθε απόγευμα κάτι φοβάμαι,

κάθε απόγευμα κάτι δεν ζω,

κάθε απόγευμα είμαστε μόνοι,

και μόνοι μας φταίμε γι' αυτό.


Και κάποιο απόγευμα θα δω καθάρια,

πίσω από σύννεφα σκιές.

Ξελογιάστρες θεές, θα με τραβούνε με μάγια,

εικόνες ζωών, επιχρυσομένες στιγμές.


Θα αφήσω το βάρος μου πίσω, χαμένος,

θα πάω να βρω τις λευκές τους σκιές.

Οι δικοί μου θα κλαίνε, μα δεν θα φοβούνται,

που εν τέλει κι αυτοί θα γίνουν σκιές.


Κι αυτό το απόγευμα που γράφω για 'σένα,

να μην τους φοβάσαι, δεν είναι σωστό.

Οι άνθρωποι που σ' αγαπούν πιο πολύ από 'σένα,

σε σκέφτονται ακόμα κι αν δεν είσαι εδώ.

Δημιουργήστε δωρεάν ιστοσελίδα! Αυτή η ιστοσελίδα δημιουργήθηκε με τη Webnode. Δημιουργήστε τη δική σας δωρεάν σήμερα! Ξεκινήστε