Δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα αφού οποιαδήποτε στιγμή μπορείς να αυτοκτονήσεις.

Ξεχάσαμε, αφήσαμε

τα ρόδα, τα κρίνα,

τα χρόνια τα υπέροχα,

τα γέλια εκείνα.

Μας έπνιξε αβάσταχτη,

σκληρή προσωπίδα,

η ευθύνη, σα θάλασσα,

ο καημός και η πίκρα.

Στο χαμόγελο, ο θάνατος,

στο κορμί σου, η θλίψη,

η σκιά σα προθάλαμος,

της επικείμενης τύψης.

Ο χειμώνας που έρχεται,

η βροχή που ξεσπάει,

το καλοκαίρι που πέρασε,

σα βροντή που χτυπάει.

Σα το ψόφιο αδέσποτο,

αφημένο στο δρόμο,

η ψυχή τους αδιάκοπα,

φθήνει στο χρόνο.

Κι όσο φθήνει, αυτοί χαίρονται

όμως πάντα ξεχνάνε,

πως εκεί που πηγαίνουνε

η ψυχή τους δε θα 'ναι.