Η σκιά απ' το χαμογελό σου

 Σε προσφωνούσαν με το υποκοριστικό.

Και πράγματι τι να έκαναν μπροστά σε τόσο νάζι;

Και λάθος όταν έκανες, σου είπαν "δεν πειράζει".

Ντροπαλή, εσύ χαμογέλασες μ' ένα γλυκό μαράζι.

Έτρεμαν τα χεράκια σου, φυλλομετρώντας τις σελίδες.

Ενώ το κίτρινο της μπλούζας σου, σκόρπιζε ηλιαχτίδες.

Τα υγρά γαλάζια μάτια σου, σα θάλασσα χυμένη

πάνω σε μια στεγνή αμμουδιά που όλο περιμένει.

Δεν ζήτησαν την προσοχή, αφού δεν ήσουν μόνη,

μ' αυτό σου το παιχνίδισμα σα λίθος με πλακώνει.

Θα έρθω πάλι να σε βρω, με πρόσχημα πως ζούμε.

Τάχα για κάτι υπαρκτό που όλοι μας ποθούμε.