Και τελικά τι κέρδισες;

 Τέσσερα όμορφα χέρια, μια γλυκιά μυρωδιά,

το τραπέζι γυρίζει και μοιράζουν χαρτιά.

Το παιχνίδι δεν είναι, σίγουρο απ' την αρχή,

η φωνή ψάχνει τρόπο, απ' το στόμα να βγει.

Ποιος μοιράζει; ποιος παίζει; η σειρά θα χαθεί.

"Μη διακόπτεις, δεν πρέπει", σα να θέλει να πει.

Σίγουρα θέλει, μα ξεφεύγει, και κάπως αδυνατεί.

Κοιτάζει μόνο ένα αστέρι, που 'χει δειλά γεννηθεί

Έλα να χορέψουμε και γέλα, θα 'χουμε τόσα πρωινά.

Ο παίζον πάντοτε χάνει και ο πίνον μεθά!