Και το κακό πρέπει να το κάνεις καλά.

 Κάθε πρωί ξανά ίδια σκέψη,

οδηγεί την αυγή ως το χάραμα πέφτει.

Αναζητά προσοχή, η ατμόσφαιρά κλέβει,

απ' το αίμα ψυχή και το χάραμα φεύγει.

Αν και πάλι ερχόμουν για να σου πω,

όλα αυτά που δε θέλεις να ακούσεις,

θα μίλαγες με ντροπή, καθώς τρεμοπαίζει η φωνή,

και το φόντο όχι γαλάζιο, μα μαύρο.

Θα παρεξηγούσες το σκοπό,

θα μ' εβρισκες πάλι τρελό.

" Όλα καλά, δε πειράζει, άσπρο πάτο"

"Ας βγούμε στον έναστρο ουρανό,

θα πέσουν αστέρια σωρό

κι έχω τόσες ευχές για να κάνω"

Εύκολο να κάνεις ευχές,

είναι λόγια κι αυτές,

με γούστο παιχνιδίζεις τις λέξεις.

Να υπόσχεσαι πολλά,

κι απ' αυτά τελικά,

να μην κάνεις ούτε το τόσο.

Οι πράξεις, απ' την άλλη μεριά

αντί να εύχονται, θα σου δώσουν αυτά

που τώρα στον ουρανό παζαρεύεις.

Αντί να μάθεις να κλαις, που ένας ήλιος έχει πεθάνει,

του ζητάς και για 'σενα να κάνει

όσα δε μπορείς για να αλλάξεις λιμάνι

Η ασφάλεια είναι φυλακή, για όποιον φοβάται να πεθάνει.

Για πάντα η ζωή θα είναι σκληρή, καμιά ευχή δε πιάνει.