Κύκλος

Όλη την μέρα την προσμένω,
την ώρα που φεύγει το πρωί
και μοναχός μου πάλι μένω
και δε τη θέλω τη ζωή

Άδειος, σα σπίτι ερημωμένο
που κανείς μέσα του δε ζει.
Κενός σαν ουρλιαχτό θηρίου
που μόνο του φεύγει απ' τη ζωή.

Τα χρόνια φεύγουν σαν την πάχνη
όταν ο ήλιος τη θωρεί.
Δεν είναι τάχα κι αυτά πάχνη
πάνω σε νεκρό κορμί;