Aγάπης, Αγώνας, Άγωνος

...μίκραινα καθώς διαβάζα τα λόγια του ποιητή που μας έκανε μεγάλους..

Η δόξα, που όλοι την κυνηγάνε όσο ζουν,

ας ζήσει χαραγμένη στις μπρούντζινες επιγραφές

που θα μας βάλουνε στα μνήματά μας, να μας τιμά

όταν πια θα μας έχει υποτιμήσει ο θάνατος!

Αλλά, στο μεταξύ, σε πείσμα του υπόκωφου, παμφάγου Χρόνου,

αυτή η προσπάθειά μας, όσο ζούμε και ανασαίνουμε,

μπορεί ίσως, να εξαγοράσει την τιμή εκείνη που θα στομώσει

την κόψη του δρεπανιού του κι εμάς θα κάνει κληρονόμους

της αιωνιότητας. Λοιπόν, γενναίοι μου κατακτητές

-ναι, είσαστε, γιατί τις ίδιες τις επιθυμίες σας πολεμάτε

και τη μεγάλη στρατιά των πόθων-