Tα πάθη (Στωικοί Φιλόσοφοι)

                      (Οι Στωικοί) διακρίνουν τέσσερις γενικές αρχές παθών: ο πόνος είναι η σχετική άποψη για ένα υποτιθέμενο κακό στο παρόν, ενώ ο φόβος είναι η σχετική άποψη για ένα υποτιθέμενο κακό στο μέλλον. Η απόλαυση είναι η σχετική άποψη για ένα υποτιθέμενο καλό στο παρόν και, τέλος, η επιθυμία είναι η σχετική άποψη για ένα υποτιθέμενο καλό στο μέλλον.
                      Οι εμπαθείς κρίσεις είναι εσφαλμένες, επειδή το υποτιθέμενο καλό και κακό δεν είναι ποτέ πραγματικά τέτοια, ή, καλύτερα το υποτιθέμενο κακό που διαισθάνεται ή φοβάται ο παθιασμένος (για παράδειγμα ο χαμός ενός αγαπημένου προσώπου ή και ο ίδιος ο θάνατος) δεν είναι ένα ελάττωμα και επομένως δεν είναι πραγματικά ένα κακό, το ίδιο όπως το υποτιθέμενο καλό το οποίο απολαμβάνει ή και επιθυμεί (για παράδειγμα η ευχαρίστηση ή ο πλούτος) δεν είναι αρετή και επομένως δεν είναι πραγματικά καλό. Τα πάθη λοιπόν, προτρέπουν το υποκείμενο σε αρνητικές συμπεριφορές, οι οποίες εάν επαλαμβάνονται συχνά, ενέχουν τον κίνδυνο να παγιώοσυν εμπαθείς κρίσεις, δημιουργώντας μια πραγματικά διανοητική κλίση προς το κακό.
(Η ιστορία της φιλοσοφίας, δεύτερος τόμος, Στωικισμός-Τα πάθη. Umberto Eco, Riccardo Fedrica)