Μέγαρο χορού

Με περιμένεις με μια χάρη,

στο πλακόστρωτο, στο κρύο.

Δε ξέρω πως κοντά σου να 'ρθω,

ούτε αν θα ανατείλω.

Αναπολώντας περασμένα,

και προφητεύοντας τα νέα,

στο στόμα σου είχες αιθέρα

κι είχα τα μάτια μου σε 'σένα.

Περπατήσαμε ως πέρα,

στους γεμάτους φώτα δρόμους.

Οι γιορτές που μας ενώνουν,

ενόσω ζούμε χωριστά.

Είχα τα χέρια φυλαγμένα,

μη τύχει κάνουν καμιά τρέλα,

και σε ποθήσουν όπως παλιά.

Στο στόμα σου είχες αιθέρα,

δε χώραγε κάπου η θλίψη,

όλο το φως είχες τραβήξει,

που 'σβησε ακόμα κι η φωτιά.

Είχα τα μάτια μου ανοίξει.

Πως να τα κλείσω λογικά;

Και σ' ελουζαν ολόκληρη,

τραβώντας απ' τη φύση,

όσο φως γεννά...