Ο Γάμος

Ήταν η πιο σημαντική μέρα της ζωής μου.

Φόρεσα το καλύτερο κοστούμι μου

και συγύρισα το σπίτι μου επιμελώς,

μιας και θα ερχόταν κόσμος.

Από το παράθυρο κοίταξα

την εκκλησία που θα γινόταν η τελετή.

Πέτρινο πανόραμα για τη μια μου ευχή.

Η ζωή που άλλαζε,

μέχρι ο θάνατος να τη δεχθεί.

Άφησα στο τραπέζι μερικά γλυκά,

σαν μπουν οι αγαπημένοι μου,

να τα βρουν όλα στρωτά.

Ξεσκόνισα τα γυαλικά,

έστρωσα παχιά χαλιά

και φόρεσα τα καλύτερα παπούτσια.

Η νύφη μου δεν ήξερε για τη γιορτή.

Θα της ερχόταν έκπληξη!

Αλλά θα προλάβαινε να ετοιμαστεί

κι εγώ θα περίμενα στην εκκλησιά σα προσευχή.

Έπλυνα τα δόντια μου,

φόρεσα άρωμα ακριβό,

τελευταία μάζεψα τα ρούχα απ' το φωταγωγό

και πήρα το σκοινί για να το δω.

Ίσως και να 'τανε κοντό!

Το βάρος, ωστόσο, θα του φαινόταν λιγοστό.

Θα 'θελα να με κάψουν

και να με απλώσουν σε μια παιδική χαρά.

Αλλά, παρόλο που δε συγχωρεί τα λάθη αυτά η θρησκεία,

θα με θάψουν μια χαρά, εν συντομία.

Η νύφη θα περιμένει να έρθει ο γαμπρός.

Παράλογο έθιμο να στέκεις στα σκαλιά ορθός.

Να χαμογελάς για κάτι,

που σου περιγράψαν "τέλος".

Θα λυπηθεί να μάθει ότι ο γαμπρός

είναι νεκρός.

Παράλογη απόφαση να ζεις τη ζωή σκυφτός.

Τον βρήκαν κρεμασμένο,

σα πίνακα σε τοίχο

Σε ένα χαρτάκι άφησε διαθήκη ένα στίχο

"Πάω να βρω το νόημα που μου 'λειπε να ζήσω"