Παρελθοντική άλως

 Έζησα να δω άλλη μια μέρα,

με όλα τα περίεργα που επίκεινται για 'μένα.

Σηκώθηκα πρωί, μίλησα για πολλά,

βρήκα λίγη ευτυχία στην γυάλινη χαρά.

Επέστρεψα στο λήθαργο

για να πεισθώ πως πια,

τα τέρατα χρειάζονται περίσσεια συντροφιά.

Έκλεισα τα μάτια μου, άνοιξα την σπηλιά,

τα όνειρα να γίνουν στην ζωή παρηγοριά.

Και μίλησες και άκουσα, κρύψαμε στα βαθιά,

τα δάκρυα που κύλησαν στο "αντίο, έχε γεια!".