Αλήθεια μιλάς τόσο λίγο

να κρύβεις βαθιά τόσα πολλά;

Συχνά αναζητώ τον ήχο

και περιμένω τόσο γλυκά...

-στα μάτια της χαράχθηκαν οι λέξεις

που 'χα πει..-

Με τα παιδιά να γυρνάνε στους δρόμους

και μια πόρτα μονίμως ανοιχτή,

τριγυρνάω σε έρημα μέρη,

όλα ψεύτικα, κι εσύ,

σαν αλήθεια να στέκεις στη μέση,

σαν εικόνα θολή.

Μες στα σπίτια μας κλεισμένοι,

ψάχνοντας το καλοκαίρι

κι η ελπίδα μας το ξέρει,

πως βρίσκει δύναμη να ζει.