Αλτάνα

 Τραγουδιστή ζωγραφίστηκε η φωνή σου,

στο τέλος της κάθε φράσης,

σαν υπερεκτιμημένος τονισμός.

Φυλάκιζε την ακοή μας σ' ένα σεντόνι από μετάξι

και μέσα στο δωμάτιο τα μάτια μου

ξεχείλισ' ο ουρανός.

Με τις λεπτές κινήσεις σου και το γατίσιο νάζι,

πλημμύρισαν τα μάτια σου

με γλύκα και μαράζι.

(κι ασπίδα σου ένα άψυχο

και δήθεν "Δεν πειράζει")

Ο πόνος στάθηκε εχθρός, μ' ελπίδα του το θρόνο.

Όλο γράφω να σωθώ,

και όλο δεν τελειώνω.