Σκαιότητα

Δεν φτάνουν οι λέξεις να γράψω,
για όσα γυρνάνε σα λάθη,
δεν έχω άλλο χώρο να θάψω,
το βάρος που φορτώνετ' η πλάτη.

Καταπίνω τα πικρόχολα σχόλια,
έτσι μικρή που είσαι, δε με νοιάζει,
η αλήθεια φωτίζει τα καλοκαίρια μας,
και το ψέμα στερεύει στα δάση.

Διπρόσωπη στέκεσαι σάβανο,
υποκρίνεσαι φως που δε λάμπει,
κουτσομπολιό ή και πλέον παράπονο,
και ξεχνάτε εκείνον που πάσχει.