Τερψιθυμία

Ζάχαρη, αλκοόλ, γυαλί, ποτήρι,

τσιγάρο ανάβει και ποτέ του δε σβήνει.

Στιγμές που περάσαν, σαν να 'τανε θρήνοι,

κι αναρωτιόμαστε πάντα, τι να 'χει γίνει.

Στο ποτάμι του χρόνου,

ξεχνάν πως δαγκώνουν,

οι λέξεις που είπαν,

κι ακόμα σκοτώνουν,

διότι έμειναν λέξεις.

Ποια ζωή να διαλέξεις;

Όπως και να 'ναι, θα φταίξεις,

μπορείς, δε μπορείς, να μπορέσεις...