Θετικές πράξεις, όχι θετικές σκέψεις

 Λερωμένα τα σεντόνια,
απ' τα χνώτα μας ακόμα,
γεννηθήκαμε απ' το χώμα,
και ζητάμε τη βροχή.

Κλειστά τα σπίτια μας ακόμα,
απ' τα δεκαπέντε χρόνια,
έχουμε μάθει τη σιωπή.

Ο γείτονας δεν βρίσκει θέση,
στο οικογενειακό τραπέζι,
παρακαλάμε για να πέσει,
να χαθεί μες στο κενό.

Όλοι προσποιούνται ότι 'ναι άλλοι,
και μόλις γυρνάς λίγο την πλάτη,
σου σκάβουν το λάκκο εν χορώ.

Κι αν δεν είσαι όμοιός τους,
σίγουρα θέλεις το κακό τους,
θα 'χουν να λένε και γι' αυτό.

Τι ώραία που περνάμε,
καθώς για άλλους συζητάμε!
Αγνό, κοινωνικό κουτσομπολιό.