Βράδια

Όλα αυτά τα αργά και μελαγχολικά τραγούδια,

που δεν θα άκουγα κανονικά,

τ' ακούω μ' ευχαρίστηση και σκέφτομαι εσένα,

όπως συνήθως κάνω τα βράδια τακτικά.

Μου θυμίζουν εκείνο το μπαλκόνι,

εκείνη την νύχτα,

και το μισητό επόμενο πρωί.

Σε θυμάμαι να ακουμπάς στους ώμους μου τα χέρια,

σ 'ενός χορού την προτροπή.

Αργά βημάτιζες κι εγώ ακολουθούσα,

τα βρεγμένα μάτια αντί,

τα βήματα που χάραζες στην γη.

Τα χέρια μου στην μέση σου δεν αντιδρούσαν,

νεκρά ακουμπούσαν,

κι ήταν ανάσταση εκείνο το φιλί.

Ήμουν αφελής που πίστεψα πως θα κρατήσει μια ζωή,

ενώ κράτησε όσο πήρε του αέρα,

να στερήσει από το φύλλο τη βροχή.

Δημιουργήστε δωρεάν ιστοσελίδα! Αυτή η ιστοσελίδα δημιουργήθηκε με τη Webnode. Δημιουργήστε τη δική σας δωρεάν σήμερα! Ξεκινήστε