Βράδια στο δωμάτιο

Ένα βάρος, ένα στυλό και μια λάμπα.
Ένα χαρτί, μουσική και τσιγάρο.
Σκιτσάρω σχέδια και φέρνω μνήμες
πίσω, στην πραγματικότητα που υπήρχες.

Σηκώνω το κεφάλι μου μάταια
να δω αν κάτι κατάφερα
και όσα χαρτιά και αν γεμίσω
όλα είναι άδεια.

Τα σχέδια θα μείνουν στα χαρτιά.
Ανεκπλήρωτη υπόσχεση, ελπίδα
και τα πράγματα που κράτησα
σε ένα κουτί μέσα στην ντουλάπα,
που τελευταία το ανοίγω συχνά
και κοιτάζω όλα τα γράμματα,
τις φωτογραφίες κι εκείνα τα κοχύλια
που ένα καλοκαίρι μάζεψες για 'μένα.

Τι φωτογραφίες που γελάς, μιλάς ή αλλού κοιτάς,
μακριά, σαν να είχες δει πριν από όλα
τα πάντα, αλλά δεν είπες τίποτα.

Τώρα τα γράμματα άρχισαν να γίνονται κίτρινα
από τα χρόνια που πέρασαν
ή από τις τόσες φορές που τα διάβασα.
τσαλακώθηκαν και έγιναν δυσανάγνωστα.
Πλέον όμως, τα αποστήθησα
και τα διαβάζω μόνο για να
νιώθω ότι ακουμπάω κάτι που άγγιζες κι εσύ.